Χάρης, Πέτρος

Φιλολογικό ψευδώνυμο του πεζογράφου και ακαδημαϊκού Γιάννη Μαρμαριάδη (1902). Γεννήθηκε στην Αθήνα από πατέρα Κρητικό και σπούδασε νομικά. Από το 1930 έως το 1964 υπηρέτησε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών όπου αναδείχτηκε μέχρι τον βαθμό του γενικού διευθυντή. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα από τις στήλες των περιοδικών Διάπλασις των Παίδων και Νουμάς. Το 1924-25 ήταν συνδιευθυντής του περιοδικού Νέα Γράμματα, με τους Θανάση Κυριαζή και I.Μ. Παναγιωτόπουλο. Από το 1933 διαδέχτηκε τον Γρ. Ξενόπουλο στη διεύθυνση της Νέας Εστίας. Έγραψε πολλά πεζογραφικά έργα, κυρίως διηγήματα, κριτικά μελετήματα, δοκίμια και ταξιδιωτικά κείμενα. Από τα έργα του αναφέρουμε τις συλλογές διηγημάτων: Η τελευταία νύχτα (1924), Μακρινός κόσμος (1944) Φώτα στο πέλαγος (1958), Δρόμος 100 μέτρων (1962), Όταν οι άγιοι κατεβαίνουν στη γη (1965), Η μεγάλη νύχτα (1969), και τις ταξιδιωτικές εντυπώσεις Πολιτείες και θάλασσες (1955), Παλιοί και νέοι δρόμοι (1956), Η Kίνα έξω από τα τείχη (1961), Δαλματικές ακτές (1961), Βράχια, κουπιά και όνειρα (1962), Από τον πανάρχαιο στον καινούργιο κόσμο (1970), Στα γαλάζια νερά (1974) κ.ά. καθώς και το μυθιστόρημα Ημέρες οργής (1978). Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μελέτη και το δοκίμιο. Από τις μελέτες οι κυριότερες είναι: Κ.Γ. Καρυωτάκης (1943), η πολύτομη σειρά των Ελλήνων πεζογράφων, ο πρώτος τόμος της οποίας κυκλοφόρησε το 1953, Κ. Ουράνης (1963) και Μικρή Πινακοθήκη (1963, σειρά πρώτη και 1975, σειρά δεύτερη). Από τα δοκίμια: Κρίσιμη ώρα (1944), Όταν η ζωή γίνεται όνειρο (1945), Υπάρχουν θεοί (1948), Μεταπολεμικός κόσμος (1962), Αθώα και οργισμένα νιάτα (1974). Έγραψε επίσης τα βιβλία Ελεύθεροι πνευματικοί άνθρωποι (1947), Η ζωή και η τέχνη (1963), Η πνευματική ελευθερία και οι μεταπολεμικοί άνθρωποι (1973) κ.ά. Tιμήθηκε με βραβείο της Ακαδημίας και το Κρατικό.